Las Cañadas: boter, kaas, eieren en de visumvlucht naar Belize

Mari en Armando

Kleurige, zoete lekkernijen, Mexico

Mari in de moestuin, Las Cañadas

Laatste daglicht, Las Cañadas

Mysterieus licht op de sierra, uitzicht moestuin, Las Cañadas

Keuken en eetzaal, Las Cañadas

Las Canadas bus brengt de werknemers naar huis, chauffeur Jose

Bouw van de school tijdens cursus ´Compacted Earth Building` Las Cañadas

Kevin is uitgeloot om bejaarde kippen naar de andere kant te helpen...

Kip in de soeppan, Las Cañadas

Ingewanden schoonmaken, Las Cañadas

Zeilen voor het rif bij Caye Caulker, Belize

Genieten van bagels met jummy sterke koffie, Anna en Nori, Caye Caulker, Belize

Bar The Split en de reggeaboot, Caye Caulker

Hollandse invloeden, Maurice, Caye Caulker

Dagje zeilen naar Hol Chan, Miguel, Nori, Anna, Caye Caulker

Koken met tweelingzus Nori op Caye Caulker, Belize tijdens onze `visumvlucht`

Geitenbrij in Las Cañadas

Uitzicht op vulkaan Pico de Orizaba vanuit mijn stulpje, Las Canadas

Mijn casa de campesino op de heuvel, Las Cañadas, Veracruz, Mexico

Nevelwoud vanaf mijn patio, Las Cañadas

Negen jaar later

'Net als in de film' zong Toontje lager. 'Nine years later' verschijnt op het bioscoopscherm en de film maakt een bewuste sprong in de tijd. Ik zag mijn sprong niet aankomen. Wel waren het negen mooie, intense jaren waarin er tijd noch ruimte leek te zijn voor schrijven en het delen van mijn ervaringen op de sociale media. Ik kon het alleen maar be-leven. Vandaag, nieuwsgierig naar mijn 'oude' verhalen, las ik over mezelf in andere tijden en gleed er een glimlach over mijn gezicht. Hoe mooi waren die jaren van rondreizen en ontdekken en ongekende vrijheid. Vandaag woon ik weer terug in mijn ouderlijk dorp. Verrijkt met een 'grote' liefde, een thuis in de bergen en de komst van twee lieve, prachtige dochters die mijn eindeloze inspiratie en leerschool zijn. Getekend door het verlies van een 'compa ñ ero' en vader en het achterlaten van een land dat me zo dierbaar is. Samen met mijn meiden leerde ik Nederland opnieuw kennen. Vanuit die wieg van...

Mate araucano, mandalas en hazenpantoffels

Terwijl ik mijn handen warm aan een overheerlijke ‘mate araucano’ bereid met koffie van de zaden van de algarrobo-boom, staar ik naar buiten. Het zicht reikt vandaag niet verder dan vijf meter. De bergen zijn in de wolken gehuld. Het was dan ook hoog tijd dat de kou zijn intrek kwam nemen. De afgelopen dagen waren buitensporig mooi en warm. De avonden fris en gevuld met de geuren van de herfst. Een aantal lokalen warenreeds voorbereid op het ‘ergste’. Wollen muts op, handschoenen aan. De Cordobes heeft het erg snel koud... Vanochtend kwamen de witte slierten als een vertraagde lawine over de toppen van de bergen van Achala rollen. Binnen een uur bevond ik me in een witte wolkenwereld. Het dorp en de rivier beneden me volledig onzichtbaar, de bergen zijn verdwenen alsof ze weg-gefotoshop-t zijn uit een landschapsfoto. De honden liggen, bij wijze van uitzondering, dicht tegen elkaar aan, elkaars warmte benuttend. Al wekenlang lopen kinderen door de velden te struinen op zoek naar ‘leña’,...

Magische kruidenbrouwsels, Nederlandse invloeden en de eerste nachtvorst

De winter is net een dag begonnen en het ijs staat hier op de droge vegetatie. 't Is fris vanochtend. Maar na de gure nattigheid is het heerlijk om de hemel weer kraakhelder te zien vandaag. Terwijl de laatste sterren verdwijnen achter het blauwe ochtendlicht en de maan getaag haar weg vervolgd naar de andere einder, word de wereld hier langzaam wakker. Het valt niet mee om vroeg op te staan. Het is lang donker en het bedje is heerlijk warm. Een koude douche neem ik al een paar weken niet meer 's ochtends, maar zelfs het water in mijn gezicht voelt ijzig aan. Ik kan geen droog hout vinden en besluit mijn ochtendmeditatie dan maar met een trui extra aan te doen. Ik slurp van mijn bakje dagelijkse thee gemaakt van 'carqueja', een wonderbaarlijk kruid waar ik het komende jaar vrienden mee moet zien te worden. Geen makkelijke taak, want mijn gehemelte staat stijf van de bitterheid die zich aan haar vastklampt en zelfs met slikken blijf die diepe smaak in de mond hangen. Het...

Brieven uit Argentinië

Search This Blog