Skip to main content

Het einde van de wereld....


De reis van Amsterdam naar Buenos Aires was een onverwachte verrassing. Ik mocht omvliegen over Mexico-Stad en kreeg voor mijn hulp in nood aan een overboekte Lufthansa een leuk zakcentje. Ach, haast had ik niet uiteindelijk.

Vanuit Mexico had ik de eer om samen met de voetbalploeg River te mogen vliegen wat menig jaloerse blik opleverde bij Argentijnen. Helaas vergeten handtekeningen te vragen...

In Buenos Aires was het reeds zomers warm. Ik arriveerde met een slordige 30 graden Celcius. De taxichauffeur wist te melden dat het de week ervoor zelfs 38 graden was geweest.
Mijn grote steun en toeverlaat Aguamar zat met een heerlijke lunch al op me te wachten. Het was aanschuiven en smullen gelbazen zeg maar. Met als toetje, stroopwafels, want die waren besteld door Sofi en Abi, haar kinderen!
De dagen in Buenos Aires vlogen voorbij met studeren en genieten van het heerlijke zonnetje. Weerzien met een paar vrienden onder het genot van een 'mate'. Het waren relaxte dagen.

Voor dag en dauw vertrok ik eergisteren naar de lokale luchthaven voor de nationale vlucht naar Ushuaia. Ik zat gezellig in het vliegtuig met RTL Travel en onze aller Chris Segers, waar ik overigens ook geen handtekening aan heb gevraagd. Het was een beweeglijk vluchtje. Eten is nooit de keuken uitgekomen. De landing was ook onstuimig, maar ja, daar staat Ushuaia en het aangrenzende Beaglekanaal om bekend. Terwijl de sneeuwpieken rakelings onder ons voorbij suisden, stuiterden we letterlijk naar beneden. Ik moest nog even denken aan de tijden dat de landingsbanen niet in de juiste richting lagen en er slechts drie piloten (van de luchtmacht) waren die hier mochten landen....

De kou sloeg in het gezicht bij het uitstappen. Dat is even wat anders dan Buenos Aires. De taxichauffeur grinnikt als ie me ziet rillen. Hij zet me af in een van die straatjes in Ushuaia die een helling van minstens 30 graden hebben. Ik rol letterlijk uit de taxi. Het hotelletje doet erg onbewoond aan. De hond begroet me enthousiast. Ik laat een boodschap achter en loop met mijn boeltje weer bergafwaarts. Even 'mate' drinken bij vrienden. 't Is fijn om terug te zijn aan het einde van de wereld.

Comments

Popular posts from this blog

Negen jaar later

'Net als in de film' zong Toontje lager. 'Nine years later' verschijnt op het bioscoopscherm en de film maakt een bewuste sprong in de tijd. Ik zag mijn sprong niet aankomen. Wel waren het negen mooie, intense jaren waarin er tijd noch ruimte leek te zijn voor schrijven en het delen van mijn ervaringen op de sociale media. Ik kon het alleen maar be-leven.  Vandaag, nieuwsgierig naar mijn 'oude' verhalen, las ik over mezelf in andere tijden en gleed er een glimlach over mijn gezicht. Hoe mooi waren die jaren van rondreizen en ontdekken en ongekende vrijheid. Vandaag woon ik weer terug in mijn ouderlijk dorp. Verrijkt met een 'grote' liefde, een thuis in de bergen en de komst van twee lieve, prachtige dochters die mijn eindeloze inspiratie en leerschool zijn. Getekend door het verlies van een  'compa ñ ero'  en vader en het achterlaten van een land dat me zo dierbaar is.  Samen met mijn meiden leerde ik Nederland opnieuw kennen. Vanuit die wieg van...

Mate araucano, mandalas en hazenpantoffels

Terwijl ik mijn handen warm aan een overheerlijke ‘mate araucano’ bereid met koffie van de zaden van de algarrobo-boom, staar ik naar buiten. Het zicht reikt vandaag niet verder dan vijf meter. De bergen zijn in de wolken gehuld. Het was dan ook hoog tijd dat de kou zijn intrek kwam nemen. De afgelopen dagen waren buitensporig mooi en warm. De avonden fris en gevuld met de geuren van de herfst. Een aantal lokalen warenreeds voorbereid op het ‘ergste’. Wollen muts op, handschoenen aan. De Cordobes heeft het erg snel koud... Vanochtend kwamen de witte slierten als een vertraagde lawine over de toppen van de bergen van Achala rollen. Binnen een uur bevond ik me in een witte wolkenwereld. Het dorp en de rivier beneden me volledig onzichtbaar, de bergen zijn verdwenen alsof ze weg-gefotoshop-t zijn uit een landschapsfoto. De honden liggen, bij wijze van uitzondering, dicht tegen elkaar aan, elkaars warmte benuttend. Al wekenlang lopen kinderen door de velden te struinen op zoek naar ‘leña’,...

Magische kruidenbrouwsels, Nederlandse invloeden en de eerste nachtvorst

De winter is net een dag begonnen en het ijs staat hier op de droge vegetatie. 't Is fris vanochtend. Maar na de gure nattigheid is het heerlijk om de hemel weer kraakhelder te zien vandaag. Terwijl de laatste sterren verdwijnen achter het blauwe ochtendlicht en de maan getaag haar weg vervolgd naar de andere einder, word de wereld hier langzaam wakker. Het valt niet mee om vroeg op te staan. Het is lang donker en het bedje is heerlijk warm. Een koude douche neem ik al een paar weken niet meer 's ochtends, maar zelfs het water in mijn gezicht voelt ijzig aan. Ik kan geen droog hout vinden en besluit mijn ochtendmeditatie dan maar met een trui extra aan te doen. Ik slurp van mijn bakje dagelijkse thee gemaakt van 'carqueja', een wonderbaarlijk kruid waar ik het komende jaar vrienden mee moet zien te worden. Geen makkelijke taak, want mijn gehemelte staat stijf van de bitterheid die zich aan haar vastklampt en zelfs met slikken blijf die diepe smaak in de mond hangen. Het...