Het is bijna een jaar geleden dat ik in dit dorp Los Hornillos aankwam voor een bezoek aan mijn dierbare vrienden Federico en Vanesa die acht maanden daarvoor met een volgeladen auto en onbekende bestemming waren vertrokken uit Puerto Madryn – waar ik toentertijd ook woonde - om een nieuw ‘thuis’ te gaan zoeken. Federico en Vanesa zijn ’n paar maanden geleden verhuisd naar Nono, ’n stadje twintig kilometer hiervandaan. En een paar weken geleden vertelden ze me dat ze weer hun biezen gaan pakken. Dit keer met een bestemming. Ze gaan een tijd wonen in ’n Indiase spirituele gemeenschap van Ananda Marga in Sapucai, een plaatsje in Paraguay...
Volgens Eduardo - mijn buurman en de eigenaar van het land waar ik woon heeft ’n mens als ik – ’n ram dus – gemiddeld tachtigduizend gedachten, waar ‘n ‘normaal’ mens er ‘slechts’ veertigduizend schijnt te hebben. Dat ik er veel heb, da’s ’n duidelijk verhaal. En dat ik er af en toe dol van word, kan ik alleen maar bevestigen. En om de bomen weer door het bos te kunnen zien, moesten er duidelijk een paar worden geannuleerd...
Een week op de hei met negen onbekende vrouwen en – verrassing – Vanesa, onder leiding van ’n Ananda Marga-monnik was weliswaar een zware bevalling, maar het bracht de rust die ik zocht. Het waren lange dagen, van 04.30 am tot 11 pm, die werden doorgebracht met een aaneengesloten reeks van meditaties, zang, dans, yoga, filosofielessen, koken, vasten, rituele baden. Volgens Didi Ananda Girisuta, een hele kleine Indiase Ananda Marga-monnik heeft ’n mens niet meer dan 5-6 uur slaap nodig. De rest is tijdsverspilling.... De paar uur per nacht die we sliepen waren voor ons duidelijk niet genoeg en na ’n paar dagen hadden we allen dikke pad-ogen. Maar we hadden allemaal een ‘missie’. En dus hielden we vol.... Het was een prachtweek met nieuwe vriendschappen, ’n nieuwe spirituele naam (Madhumita), nieuwe inzichten...en de stilte in mijn hoofd die ik zo hard nodig had.
Na het weekje kwam ik herboren en ‘geaard’ terug. Het dagritme kan ik met wat discipline vasthouden, ook al kost het opstaan om 5 am me met de intredende herfst steeds meer moeite. Maar ’n duik in het zwembad, om het rituele bad voor de meditatie te nemen is een goede manier om snel wakker te worden. Nu de salon hier af is - het prachtige lemen gebouw met een krachtige energie en geschilderde mandala’s in de ramen die via licht energie naar de energiecentra van het lichaam geleiden – kan ik daar mediteren, ’n indrukwekkende ruimte...
Ik sta nog enigszins wankel in mijn nieuw verkregen spirituele schoenen en het universum stelt me op de proef. Maar de keuze om 'n natuurlijker leven te gaan leiden en dichter bij Moeder Aarde te zijn, komt voort uit 'n steeds sterker wordende overtuiging dat de essentie van het leven niet in geld, 'n carriere of andere 'aangeschafte' zekerheden ligt.
Word vervolgd....
P.S. Er is een gratis filmpje te downloaden vanaf: http://www.storyofstuff.com/downloads.php. 'n Aanrader en 'n mooi spiegeltje!
Volgens Eduardo - mijn buurman en de eigenaar van het land waar ik woon heeft ’n mens als ik – ’n ram dus – gemiddeld tachtigduizend gedachten, waar ‘n ‘normaal’ mens er ‘slechts’ veertigduizend schijnt te hebben. Dat ik er veel heb, da’s ’n duidelijk verhaal. En dat ik er af en toe dol van word, kan ik alleen maar bevestigen. En om de bomen weer door het bos te kunnen zien, moesten er duidelijk een paar worden geannuleerd...
Een week op de hei met negen onbekende vrouwen en – verrassing – Vanesa, onder leiding van ’n Ananda Marga-monnik was weliswaar een zware bevalling, maar het bracht de rust die ik zocht. Het waren lange dagen, van 04.30 am tot 11 pm, die werden doorgebracht met een aaneengesloten reeks van meditaties, zang, dans, yoga, filosofielessen, koken, vasten, rituele baden. Volgens Didi Ananda Girisuta, een hele kleine Indiase Ananda Marga-monnik heeft ’n mens niet meer dan 5-6 uur slaap nodig. De rest is tijdsverspilling.... De paar uur per nacht die we sliepen waren voor ons duidelijk niet genoeg en na ’n paar dagen hadden we allen dikke pad-ogen. Maar we hadden allemaal een ‘missie’. En dus hielden we vol.... Het was een prachtweek met nieuwe vriendschappen, ’n nieuwe spirituele naam (Madhumita), nieuwe inzichten...en de stilte in mijn hoofd die ik zo hard nodig had.
Na het weekje kwam ik herboren en ‘geaard’ terug. Het dagritme kan ik met wat discipline vasthouden, ook al kost het opstaan om 5 am me met de intredende herfst steeds meer moeite. Maar ’n duik in het zwembad, om het rituele bad voor de meditatie te nemen is een goede manier om snel wakker te worden. Nu de salon hier af is - het prachtige lemen gebouw met een krachtige energie en geschilderde mandala’s in de ramen die via licht energie naar de energiecentra van het lichaam geleiden – kan ik daar mediteren, ’n indrukwekkende ruimte...
Ik sta nog enigszins wankel in mijn nieuw verkregen spirituele schoenen en het universum stelt me op de proef. Maar de keuze om 'n natuurlijker leven te gaan leiden en dichter bij Moeder Aarde te zijn, komt voort uit 'n steeds sterker wordende overtuiging dat de essentie van het leven niet in geld, 'n carriere of andere 'aangeschafte' zekerheden ligt.
Word vervolgd....
P.S. Er is een gratis filmpje te downloaden vanaf: http://www.storyofstuff.com/downloads.php. 'n Aanrader en 'n mooi spiegeltje!
Comments