Brieven uit Argentinië

De winter is net een dag begonnen en het ijs staat hier op de droge vegetatie. 't Is fris vanochtend. Maar na de gure nattigheid is het heerlijk om de hemel weer kraakhelder te zien vandaag. Terwijl de laatste sterren verdwijnen achter het blauwe ochtendlicht en de maan getaag haar weg vervolgd naar de andere einder, word de wereld hier langzaam wakker. Het valt niet mee om vroeg op te staan. Het is lang donker en het bedje is heerlijk warm. Een koude douche neem ik al een paar weken niet meer 's ochtends, maar zelfs het water in mijn gezicht voelt ijzig aan. Ik kan geen droog hout vinden en besluit mijn ochtendmeditatie dan maar met een trui extra aan te doen. Ik slurp van mijn bakje dagelijkse thee gemaakt van 'carqueja', een wonderbaarlijk kruid waar ik het komende jaar vrienden mee moet zien te worden. Geen makkelijke taak, want mijn gehemelte staat stijf van de bitterheid die zich aan haar vastklampt en zelfs met slikken blijf die diepe smaak in de mond hangen. Het

Vers aangekomen in Buenos Aires na een lange dagrit voor een drieweeks verblijf in deze metropool, geniet ik een moment van de heerlijk riekende bak sterke koffie in het dichtstbijzijnde Essostation. Ik mis de bergen nu al, maar de ontmoeting met de stad is sympathiek. Vriendelijk personeel, de tv boven mijn hoofd weliswaar aan, maar het volumen op aangenaam nivo. Een verliefd stel een tafel verder, elkaars handen strelend onder het felle tl-licht van de Esso 'Tigermarket'. Het leven is mooi. En de mens is en blijft een raar wezen. Maar goed, nu we er dan toch allemaal zijn, kunnen we er maar beter even goed de schouders onder zetten! Na mijn eerste succesvolle stappen van de afgelopen maanden op de lokale markten met wat ze hier "Medicina Tradicional' noemen, zullen de komende twee weken in het licht van het werk met de handen staan; Californische massage. Terwijl ik het laatste hoofdstuk anatomie doorploeg met het woordenboek bij de hand, denk ik glimlachend terug aa

Casa Gaia heeft een uitgebreid assortiment aan essentiële oliën die elk met hun eigen subtiele en natuurlijke 'fragance' een effect hebben op onze emotionele, psychische en spirituele gesteldheid. Sinds de tijden van farao's werden deze oliën al gebruikt als medicinale oliën, zalven, parfums, in baden etc. en hun kracht en energie blijft opmerkelijk. Binnenkort gaat Earthrootz (www.earthrootz.blogspot.com), mijn tweede weblog de lucht in. Daar kun je meer info vinden over de etherische of essentiële oliën en waar ze voor dienen. Je kunt ze ook bestellen als je dat wilt. Casa Gaia heeft een eigen website: http://www.casagaia.com.ar/ maar deze is helaas alleen in het Spaans te bewonderen. 'Niemand beleeft het verleden zo volledig als ons reukorgaan', Vladimir Nabakou

‘Nee, ik heb twee broers!’ Hoe vaak ik het niet heb moeten zeggen. Het was ook een volledige verrassing dat mijn broers in zo’n korte tijd allebei langskwamen! Begin maart was ik wederom in Buenos Aires, dit keer om Ronald, mijn oudste broer op te halen op het vliegveld. Hij was na de hevige storm in Parijs weliswaar ’n dag vertraagd, maar rond twee ’s nachts kwam hij – zonder bagage – door de gate lopen! Een sprongetje van vreugde. Een heerlijk hotelletje Gorriti 4290 (http://www.gorriti4290.com.ar/site-2009.html) in de wijk Palermo, waar vooral mijn broer even goed op adem kon komen. Op 'n paar blokken van de luxe winkelwijk Palermo Soho, vol met heerlijke restaurantjes en bruisend van activiteit begon zijn verblijf goed. Twee dagen door de bekende wijken van de stad geslenterd, La Boca en het stadion mocht uiteraard niet ontbreken! Een imitatie-Diego Maradona had het goed bekeken met zijn 'foto met Maradona'-handeltje, hij had goed zijn tweelingbroer kunnen zijn maar dan

Het is bijna een jaar geleden dat ik in dit dorp Los Hornillos aankwam voor een bezoek aan mijn dierbare vrienden Federico en Vanesa die acht maanden daarvoor met een volgeladen auto en onbekende bestemming waren vertrokken uit Puerto Madryn – waar ik toentertijd ook woonde - om een nieuw ‘thuis’ te gaan zoeken. Federico en Vanesa zijn ’n paar maanden geleden verhuisd naar Nono, ’n stadje twintig kilometer hiervandaan. En een paar weken geleden vertelden ze me dat ze weer hun biezen gaan pakken. Dit keer met een bestemming. Ze gaan een tijd wonen in ’n Indiase spirituele gemeenschap van Ananda Marga in Sapucai, een plaatsje in Paraguay... Volgens Eduardo - mijn buurman en de eigenaar van het land waar ik woon heeft ’n mens als ik – ’n ram dus – gemiddeld tachtigduizend gedachten, waar ‘n ‘normaal’ mens er ‘slechts’ veertigduizend schijnt te hebben. Dat ik er veel heb, da’s ’n duidelijk verhaal. En dat ik er af en toe dol van word, kan ik alleen maar bevestigen. En om de bomen weer doo

Aerolineas Argentinas, nu weer in trotse handen van de Argentijnen - vloog me de slordige 3100 kilometer die tussen Ushuaia - de meest zuidelijke stad van de wereld, volgens de Argentijnen uiteraard - en Buenos Aires ligt in vier uurtjes. In Buenos Aires trof ik mijn jongste broer Rudolf in ’n hotelletje in de wijk Recoleta. Een mooie eraring om hem twee weken aan mijn zijde te hebben. We hadden nog nimmer zoveel tijd samen doorgebracht. Na een paar dagen 'mondain' Buenos Aires vlogen we in 'n uur lekker luxe met het vliegtuig naar Cordoba-Stad. De stad Cordoba is in januari een 'infierno' zoals de Cordobezen dat zeggen; een hel. De druppende airco's boven je hoofd en het zinderende asfalt tussen de hoge gebouwen maken het verblijf tot een vrij korte. Met de bus vervolgen we onze weg over de bergen naar ‘mijn’ dorp, Los Hornillos. De provincie Cordoba beleefde hoogzomertijden. Overal veel toeristen, en zeer hoge temperaturen. De bushalte ligt aan de voet van d