Brieven uit Argentinië

De winter is net een dag begonnen en het ijs staat hier op de droge vegetatie. 't Is fris vanochtend. Maar na de gure nattigheid is het heerlijk om de hemel weer kraakhelder te zien vandaag. Terwijl de laatste sterren verdwijnen achter het blauwe ochtendlicht en de maan getaag haar weg vervolgd naar de andere einder, word de wereld hier langzaam wakker. Het valt niet mee om vroeg op te staan. Het is lang donker en het bedje is heerlijk warm. Een koude douche neem ik al een paar weken niet meer 's ochtends, maar zelfs het water in mijn gezicht voelt ijzig aan. Ik kan geen droog hout vinden en besluit mijn ochtendmeditatie dan maar met een trui extra aan te doen. Ik slurp van mijn bakje dagelijkse thee gemaakt van 'carqueja', een wonderbaarlijk kruid waar ik het komende jaar vrienden mee moet zien te worden. Geen makkelijke taak, want mijn gehemelte staat stijf van de bitterheid die zich aan haar vastklampt en zelfs met slikken blijf die diepe smaak in de mond hangen. Het

Vers aangekomen in Buenos Aires na een lange dagrit voor een drieweeks verblijf in deze metropool, geniet ik een moment van de heerlijk riekende bak sterke koffie in het dichtstbijzijnde Essostation. Ik mis de bergen nu al, maar de ontmoeting met de stad is sympathiek. Vriendelijk personeel, de tv boven mijn hoofd weliswaar aan, maar het volumen op aangenaam nivo. Een verliefd stel een tafel verder, elkaars handen strelend onder het felle tl-licht van de Esso 'Tigermarket'. Het leven is mooi. En de mens is en blijft een raar wezen. Maar goed, nu we er dan toch allemaal zijn, kunnen we er maar beter even goed de schouders onder zetten! Na mijn eerste succesvolle stappen van de afgelopen maanden op de lokale markten met wat ze hier "Medicina Tradicional' noemen, zullen de komende twee weken in het licht van het werk met de handen staan; Californische massage. Terwijl ik het laatste hoofdstuk anatomie doorploeg met het woordenboek bij de hand, denk ik glimlachend terug aa