De winter is net een dag begonnen en het ijs staat hier op de droge vegetatie. 't Is fris vanochtend. Maar na de gure nattigheid is het heerlijk om de hemel weer kraakhelder te zien vandaag. Terwijl de laatste sterren verdwijnen achter het blauwe ochtendlicht en de maan getaag haar weg vervolgd naar de andere einder, word de wereld hier langzaam wakker. Het valt niet mee om vroeg op te staan. Het is lang donker en het bedje is heerlijk warm. Een koude douche neem ik al een paar weken niet meer 's ochtends, maar zelfs het water in mijn gezicht voelt ijzig aan. Ik kan geen droog hout vinden en besluit mijn ochtendmeditatie dan maar met een trui extra aan te doen. Ik slurp van mijn bakje dagelijkse thee gemaakt van 'carqueja', een wonderbaarlijk kruid waar ik het komende jaar vrienden mee moet zien te worden. Geen makkelijke taak, want mijn gehemelte staat stijf van de bitterheid die zich aan haar vastklampt en zelfs met slikken blijf die diepe smaak in de mond hangen. Het is een miljoenen jaren oude plant die vele veranderingen moet hebben zien langskomen. Ze noemen haar hier 'brava'. Agressief. Met een kleine groep van de medicina aborigen hebben we besloten dit jaar te wijden aan een experiment. Een jaar lang elke dag 1 a 2 liter carqueja drinken. De Comechingones die hier voorheen leefden deden dat minimaal een keer in hun leven. Want het vernieuwd je lichaam, je cellen, je organen. En de ouderen van de stam begonnen het te drinken bij de eerste symptomen van ouderdom. Zodat ze energie en fut bleven behouden om tot hun dood actief deel te nemen aan het leven en overleven van de stam. Energie geeft 'carqueja' je. Dat is zeker. Nu nog wennen aan die smaak.....
In Los Hornillos draait het leventje rap voort. De dagen vliegen voorbij evenals de seizoenen. Soms gaat het zo snel dat ik vergeet kruiden te oogsten, jam te maken, bomen te snoeien, vruchten te pukken, noten te zoeken. En soms kom ik ook gewoon simpelweg handen tekort. Of ruimte. Of tijd. Prioriteiten, tja, zelfs hier lijken ze te moeten worden gesteld. Onze hond Uma heeft alweer twee maanden geleden het leven gegeven aan zeven schattige pups. Haar eerder 'psychologische' zwangerschappen werden de derde keer en na een korte behandeling met bloesem bekrond met dit overdadige aantal van kleine gezonde dikkerds die in twee rijen dik aan de tiet lagen bij Umita. Uma draaide haar hand niet om voor haar moederschap en ze had ze alle zeven goed onder de duim. En als er grenzen werden overschreden dan zag je haar met jong in het nekvel langslopen om het kleine boefje weer in het nest te deponeren. De zeven dronken haar volledig leeg, dus ook daar werden door moeders al gauw beperkingen voor opgelegd. Een keer 's ochtends en dan nog 's avonds en geen uitzonderingen. Menigmaal hoorden we een schel gejank als een van de pups toch had geprobeerd om een gevulde tepel te bereiken buiten deze uren. En al gauw begonnen de zeven dwergen de wereld te verkennen en rond te banjeren. Oppassen geblazen, want overal kon je struikelen over een van hen, opdoemend uit het niets. Na anderhalve maand was de hele buurt fan van Uma en haar kroost, dus met veel gemak vonden ze allen hun weg naar hun nieuwe ouders. En hier keerde de rust terug. We hebben een van hen toegevoegd aan de gemeenschap en daarmee komen we op vier wezens in totaal.
In mijn huis is het een behoorlijke chaos door alle kruiden, olien, potten pannen, boeken en ik weet niet wat al meer er deel vormt van mijn leven hier. Het ronde huis is toe aan kasten. Ronde kasten.... In het midden ben ik een ruimte aan het creeren waar ik mijn massages geef. Ik heb mijn eerste twee vaste klanten die elke week de berg op komen, en via hen en mijn buren komen er steeds meer mensen informeren wat Californiaanse massage nu eigenlijk inhoudt.
Mijn eerste zepen zijn goed bevallen in 'Buda', een centrum voor cursussen met een natuurhotel. En mij eerste zelfgemaakte cremes verkopen goed op de lokale markt. Kortom, niets dan positiefs eigenlijk! Het leven hier is mooi en puur. En ik geniet met volle teugen!
En dan was daar nog een bezoekje van Linda, een vriendin uit Nederland, een vriendschap die ooit op de basisschool begonnen is. Beladen met al mijn speciale verzoekjes - van grootmoeders rok tot zoethout en zonne-energielampen - mocht ze de berg opwandelen naar mijn huis. Ze trof een week van heerlijk zonnig weer en het was een groot genoegen om zoveel tijd met haar door te mogen brengen. Ook was ze een goede reden om wat leuke uitstapjes te maken waarbij we een plek leerden kennen ver weg van de beschaving, waar een heel bijzonder en gastvrij stel mensen wonen: Poly, Martin en hun dochter Cau. Een huis uit een sprookje, een vegetatie waar ik duizelig van werd. Zoveel groen..... Na al die rotsen bij ons hier op de berg was het een verademing water te horen klateren, De wind hoog boven ons door de bomen te horen ruisen. Een dikke laag bladeren onder onze voeten, als een zacht bed. Die nacht sliepen we samen - Linda en ik - in een grote bedstee - totdat Poly ons voor het ontbijt kwam wekken. Zelfgebakken brood met huisgemaakte jam en een mate. Hmmm. Na het ontbijt gingen we aan de slag. 'Ruda' oogsten en hout sprokkelen voor de distillatie. Een waar magisch moment. En een geur die de rest van de dag bij ons bleef.... Intens. Toen de eerste druppels uit de leiding druppelden maakte mijn hart een vreugdesprongetje. Wat is Moeder Natuur toch genereus! Nou ja... de essentiele olie die we op konden vangen bedroeg ongeveer 2ml en we kregen vijf bierflesjes vol met bloemenwater! Apetrots. Of is het apentrots...?
Op weg terug naar huis de befaamde 'choripan' geprobeerd, een broodje worst en een ijsje toe. En voor mij was daarmee de week een groot feest!
Linda is weer naar huis, hier gaan we verder. Bom voor boom. Kruid voor kruid en gewas voor gewas. De vogels kijken over mijn schouders mee en ik kijk meewarig toe als ze de eerste jonge malse groene blaadjes die hun kopjes boven de aarde uitsteken met hun snavels afpikken. Tja. De natuur. We moeten allemaal eten uiteindelijk. Morgen gewoon weer opnieuw zaaien. Welterusten, zoete dromen. Morgen weer een dag.
Comments