Skip to main content

Bosbranden, gebrek aan water, tropische hittegolf en een soja-invasie....



Het is alweer bijna een maand geleden dat ik op het vliegtuig terug naar Argentinie stapte. Herfstend Nederland achterlatend, trof ik hier een onder de hitte bezwijkend Cordoba aan. Terwijl het diepe zuiden worstelt met de zware sneeuwval, is het hier zoeken naar een stukje schaduw dat enige verkoeling biedt. Wervelwinden teisteren het gebied dat door bosbranden volledig kaal is gebrand. Ik kan ze goed zien vanaf de berg. Het meer dat ver beneden me ligt, is omgetoverd in een enorme, weliswaar groene, vlakte, met een klein kronkelend stroompje dat dapper haar weg naar beneden zoekt onder de felle zon.
Water, is het woord dat in bijna alle dagelijkse conversaties terugkeert. Elke dag zijn er families die geen water uit de kraan krijgen. De verkoop van watertanks is drastisch gestegen. Over de radio wordt opgeroepen tot zuinigheid. Auto's wassen, zwembaden van schoon water voorzien, planten water geven....verboden.

Vanochtend werd de voorlopige balans opgemaakt: er is 380.000 hectare natuur in vlammen opgegaan in de provincie Cordoba dit jaar. Een groot deel van die branden zou aangestoken zijn. De lokale bus die me van Los Hornillos naar het volgende stadje brengt passeert een van die platgebrande gebieden. Een groot deel is pampa, vlakte, maar door de felle winden die dagen is het vuur de berg op gejaagd en heeft de volledig flank kaalgebrand. Vandaag is het er een drukte van belang. Landbouwmachines zijn aan het ploegen, Tractoren ruimen de zwartgeblakerde resten van de bomen en struiken op. Mijn buurvrouw snuift: 'Dat land is verhuurt aan een sojaboer. Die brand had 'n duidelijk doel.....' Ik kijk verbijsterd naar buiten. In de Argentijnse wet staat inderdaad dat een koper zijn aangekochte land indien zich er natuurlijke vegetatie op bevind, dat niet mag omkappen. Er staat echter niets in over het in de fik steken van grond....

Met driehonderdtachtigduizend hectare bomen minder, hebben we in deze aride provincie last van opmerkelijk hoge temperaturen voor de tijd van het jaar. Ook de wind laat zich door niets meer temperen onderweg en raast lustig rond, enorme stofwolken veroorzakend op haar weg. En die paar wolken die's middags hun uiterste best doen en zich verzamelen boven de bergen, daar gaat met een vochtigheidsgraad van 6 ook niks uitvallen....
Ik bestel nog een kop koffie. De ventilator geeft op dit uur van de dag nauwelijks verkoeling meer. Ik voel het zweet langs mijn oksels druppelen.... Is het het apocalyptische gevoel dat zich van me meester maakt, terwijl ik het relaas opschrijf...?

Voorlopig doe ik elke avond een schietgebedje op de berg opdat zuster Regen haar waterdruppels op Moeder Pacha en ons neer laat dalen. En tot dat moment...houden we de 'fingers crossed'.

Voor de liefhebbers, hieronder een artikel over genetisch gemanipuleerde soja, dat in veel westerse landen niet meer mag worden verbouwd vanwege de enorme hoeveelheden onkruidverdelger Roundup die hierbij worden gebruikt en hun effect op natuur, mens en dier. Zoals het bedrijf Monsanto.nl zegt: RoundUp zorgt ervoor dat u geen onkruid meer heeft. Duidelijk verhaal. De vraag is alleen wat Monsanto's definitie van onkruid is.....
Ondanks dit misschien wat zwaar-op-de-maag-verhaal gaat het met mij goed. Het is en blijft een groot plezier om je eigen groenten te zien groeien en het leven te leven in de -vooralsnog- zo pure natuur. Ik mag me een bevoorrecht mens beschouwen denk ik, dat ik op zoveel prachtige plekken op deze aardkloot heb mogen logeren. Ik hoop dat velen met mij de wonderen der aarde mogen blijven aanschouwen en beschermen. Vooral tegen misbruik van bedrijven zoals Monsanto. De VARA heeft er een interessante Vroege vogels aan gewijd....en hiernaast vind je de link naar de documentaire 'De wereld volgens Monsato. Not to be missed.
En als je je dan afvraagt of dit niet een erg ver-van-je-bed-show is, kijk tijdens het boodschappen doen dan eens op de verpakking van voedingswaren... Waar zit tegenwoordig geen (genetisch gemanipuleerde) soja in?

Tot slot nog een pareltje op het gebied van kunst; een videofilmpje van het werk van Kseniya Simonova uit de Ukraine. Erg bijzonder!

Lieve mensen, past op uzelf en de uwen, en weest lief voor elkander.....! Dan komen we er wel.
Veel liefs en knuffels van mij en mijn twee doerakken, Uma en Nut die tegenwoordig elke dag vrijwillig douchen....

Comments

Anonymous said…
En ik maar denken dat onze verslaving aan veevoer, want daar is het overgrote deel van de soja voor bedoeld (12 miljoen varkens en 90 miljoen kippen alleen al in Nederland), alleen Brazilië platbrandde.
m.vr.gr. Jack Biemans

Popular posts from this blog

Negen jaar later

'Net als in de film' zong Toontje lager. 'Nine years later' verschijnt op het bioscoopscherm en de film maakt een bewuste sprong in de tijd. Ik zag mijn sprong niet aankomen. Wel waren het negen mooie, intense jaren waarin er tijd noch ruimte leek te zijn voor schrijven en het delen van mijn ervaringen op de sociale media. Ik kon het alleen maar be-leven.  Vandaag, nieuwsgierig naar mijn 'oude' verhalen, las ik over mezelf in andere tijden en gleed er een glimlach over mijn gezicht. Hoe mooi waren die jaren van rondreizen en ontdekken en ongekende vrijheid. Vandaag woon ik weer terug in mijn ouderlijk dorp. Verrijkt met een 'grote' liefde, een thuis in de bergen en de komst van twee lieve, prachtige dochters die mijn eindeloze inspiratie en leerschool zijn. Getekend door het verlies van een  'compa ñ ero'  en vader en het achterlaten van een land dat me zo dierbaar is.  Samen met mijn meiden leerde ik Nederland opnieuw kennen. Vanuit die wieg van

Magische kruidenbrouwsels, Nederlandse invloeden en de eerste nachtvorst

De winter is net een dag begonnen en het ijs staat hier op de droge vegetatie. 't Is fris vanochtend. Maar na de gure nattigheid is het heerlijk om de hemel weer kraakhelder te zien vandaag. Terwijl de laatste sterren verdwijnen achter het blauwe ochtendlicht en de maan getaag haar weg vervolgd naar de andere einder, word de wereld hier langzaam wakker. Het valt niet mee om vroeg op te staan. Het is lang donker en het bedje is heerlijk warm. Een koude douche neem ik al een paar weken niet meer 's ochtends, maar zelfs het water in mijn gezicht voelt ijzig aan. Ik kan geen droog hout vinden en besluit mijn ochtendmeditatie dan maar met een trui extra aan te doen. Ik slurp van mijn bakje dagelijkse thee gemaakt van 'carqueja', een wonderbaarlijk kruid waar ik het komende jaar vrienden mee moet zien te worden. Geen makkelijke taak, want mijn gehemelte staat stijf van de bitterheid die zich aan haar vastklampt en zelfs met slikken blijf die diepe smaak in de mond hangen. Het

Familiebezoek, januari 2010

Aerolineas Argentinas, nu weer in trotse handen van de Argentijnen - vloog me de slordige 3100 kilometer die tussen Ushuaia - de meest zuidelijke stad van de wereld, volgens de Argentijnen uiteraard - en Buenos Aires ligt in vier uurtjes. In Buenos Aires trof ik mijn jongste broer Rudolf in ’n hotelletje in de wijk Recoleta. Een mooie eraring om hem twee weken aan mijn zijde te hebben. We hadden nog nimmer zoveel tijd samen doorgebracht. Na een paar dagen 'mondain' Buenos Aires vlogen we in 'n uur lekker luxe met het vliegtuig naar Cordoba-Stad. De stad Cordoba is in januari een 'infierno' zoals de Cordobezen dat zeggen; een hel. De druppende airco's boven je hoofd en het zinderende asfalt tussen de hoge gebouwen maken het verblijf tot een vrij korte. Met de bus vervolgen we onze weg over de bergen naar ‘mijn’ dorp, Los Hornillos. De provincie Cordoba beleefde hoogzomertijden. Overal veel toeristen, en zeer hoge temperaturen. De bushalte ligt aan de voet van d